Mijn goede vriendin, mede-onderneemster en business buddy heeft een mooie uitspraak: “Mij werd vroeger verteld dat kinderen hebben een snelweg naar innerlijke groei is, maar ik vind het ondernemerschap nog een veel grotere groei.”
Zo waar!
Want is het niet zo dat je eigen groei en die van je bedrijf samengaan? Waar jij doorbraken in jezelf doormaakt, gebeurt het ook in je bedrijf, of andersom. Herken jij dat ook,
Ik zit momenteel weer in zo’n groeifase. De inzichten vliegen me om me de oren, de ene overtuiging na de andere wordt helder en boet daarmee al aan kracht in. Iets hield me al een hele tijd bezig en ik kon er niet echt de vinger op leggen waarom. Het was alsof het steeds in me of om me heen fluisterde ‘Wat zeg je niet…?’ Ik voelde wel dat daar iets in zit en dat het iets is waarmee ik kan werken met mijn klanten, maar ik begreep het nog niet helemaal. Tot ik het wel begreep.
Al langere tijd vraag ik mezelf af waarom ik dit werk doe. En ja, ik vind taal, brainstormen en mensen helpen geweldig, daarom heb ik er ook mijn werk van gemaakt. Maar ik heb het idee, en dat komt door het waarnemen van anderen door de jaren, dat mensen dat werk kiezen wat ze zelf het meest nodig hebben. En ik kon het niet plaatsen, want met tekst werken kan ik goed. Iets in communicatie kon ik me nog voorstellen, maar het écht nodig hebben, zag ik niet. Maar nu heb ik ‘m helder, hoor, jaja. En wat is het? Dat wat je niet zegt. Dat wat je niet van jezelf laat zien, dat wat je eigenlijk van de daken zou willen schreeuwen en op een podium zou willen tonen, dát.
Jezelf tekort doen
En wat heb ik dat vaak gedaan, zeg. Dingen niet zeggen, niet zeggen wat ik vind, denk, zou willen doen. En wat heb ik mezelf, en daarmee ook de ander, tekortgedaan. Want dat doe je als je je waarheid binnenhoudt. Als kind was ik best een flapuit en liet ik mezelf bijvoorbeeld heel erg zien in mijn enorme enthousiasme. Zo vertelt mijn moeder me weleens over dat, als ik bij haar achterop de fiets zat en iemand verderop zag die ik kende, ik voluit blèrde over straat.
Maar ik heb ook de kous op mijn kop gekregen en daardoor ging ik steeds meer binnenhouden. Niet zeggen dat ik ergens van baalde, geschrokken was, teleurgesteld. Niet zeggen wat ik van iets vond, wat ik dacht. En ook: niet meer blèren over straat. Niet meer waanzinnig enthousiast zijn. Niet meer een enorme flapuit. Niet meer ‘te’ aanwezig. Te vaak m’n neus gestoten.
Wat zeg je dan wel?
Maar als ondernemer kun je er gewoon niet omheen om tekst te gebruiken. Woorden heb je overal voor nodig. Maar wat zeg je dan wél als je maar beperkte ruimte hebt om jouw verhaal te delen, zoals de homepage van je website, een berichtje op social media of misschien een radiobericht? En… wat zeg je niet?
Zit er iets in jou te branden? Iets wat in jou wacht tot je het de wereld laat weten? Misschien wordt het tijd dat je het eruit laat. Om te beginnen hieronder…
Of laat je je toch tegenhouden? Waar komt dat dan door?
Recente reacties